Ogród piękny cały rok - WINOROŚL

 
Piękna i jednocześnie pożyteczna roślina dająca nam smaczne owoce. Stanowi również dekoracyjny element w naszym ogrodzie. A mowa oczywiście o winorośli. 

W krajach, gdzie winorośl uprawiana jest na skalę produkcyjną, sadzi się ją na odkrytych polach; w rejonach chłodniejszych jak Polska winorośl ta wymaga stanowiska bardziej słonecznego i osłoniętego. Najlepiej, gdy roślinę rozciągniemy na poziomo zmontowanej konstrukcji co 30-35cm – wówczas najlepiej dojrzewają owoce. Kiedy lato jest chłodne i deszczowe nie możemy liczyć na obfite plony, jednak winorośl warto posadzić ze względu na jej urodę.

Młodą roślinę kupujemy późną jesienią i sadzimy przy podporze. Gdy główny pęd dorośnie do najwyższego punktu naszej konstrukcji, stale przycinamy go na tej samej wysokości aby uzyskać pędy poziome. W miarę jak rosną, przywiązujemy je do konstrukcji. Kiedy pęd wyda owoce, wycinamy do tuż przy pionowym pędzie głównym. Podczas suszy winorośl trzeba podlewać, jednak gdy owoce zaczną już dojrzewać należy to robić znacznie rzadziej. Roślinę zasilamy nawozem dla pomidorów co 2-3 tygodnie, od momentu wyrośnięcia pędów do czasu dojrzewania owoców.

CIĘCIE. Winorośl przycina się latem. Zabieg ten ma na celu pobudzenie rośliny do wytwarzania dorodnych owoców. Gdy przywiążemy wszystkie pędy boczne, przycinamy pędy bez gron nad 5-6 liściem, a te z gronami nad dwoma liśćmi za ostatnim gronem. Jeśli gron jest wiele, przerzedzamy je, zostawiając jedno co 30cm. Nowe pędy wyrastając z kątów liści skracamy tak, by został tylko jeden liść.
W połowie zimy przycinamy wszystkie gałęzie, zostawiając tylko jeden pąk, jeśli jest silny, albo dwa słabsze. Za pomocą piłki można usunąć najstarsze gałęzie. Pęd główny przycinamy stale nad pąkiem, który znajduje się na poziomie najwyższego punktu drutu. Aby odmłodzić przewodnik, odwiązujemy pęd główny i przyginam do niższego poziomu konstrukcji. Z dolnej części przewodnika będą wyrastać nowe pędy.

CHOROBY. Winorośl może być porażona przez mączniaka i szarą pleśń. Są dwa rodzaje mączniaka- oba tworzą biały nalot na powierzchni liści; często towarzyszy im ogólne żółknięcie liści i zniekształcenie wierzchołków pędów.
Mączniak prawdziwy jest mączysty, natomiast mączniak rzekomy – szarawy lub lekko fioletowy i zwykle występuje po spodniej stronie liścia. Zbieramy i niszczymy porażone liście. Wybór fungicydu zależy od gatunku rośliny. Bezdeszczowa, ale wilgotna pogoda sprzyja rozwojowi mączniaka prawdziwego; porażone rośliny podlewamy regularnie ale nie z góry. Prze mokrej i bezwietrznej pogodzie rozwija się mączniak rzekomy.

Szara pleśń, puszysty, szary nalot to wynik porażenia przez grzyby. Porażone mogą być wszystkie części winorośli czyli liście, ogonki liściowe, pędy i grona. Infekcji sprzyja wilgotność i uszkodzenia owoców. Takie owoce należy jak najszybciej usunąć.
Preparaty do zwalczania szarej pleśni oraz mączniaka znajdziemy w dobrych sklepach ogrodniczych.
Należy pamiętać, że w Polsce brak jest preparatów oficjalnie zarejestrowanych do zwalczania szarej pleśni na winorośli.

NAWÓZ DO WINOROŚLI. Wieloskładnikowy, specjalistyczny nawóz mineralny przeznaczony do zasilania krzewów winorośli. Zastosowanie nawozu przed sadzeniem zapewnia optymalne warunki do rozwoju rośliny. Zasilanie w trakcie wzrostu dostarcza roślinie wszystkie niezbędne składniki mineralne. Zawartość potasu wpływa na intensywny wzrost oraz obfite owocowanie. Nawóz doskonale nadaje się również do zasilania krzewów jagodowych: malin, jeżyn, agrestu czy porzeczek.
Dawkowanie:
- przed posadzeniem - 45-60g na roślinę
- zasilanie marzec/kwiecień - 25-45g na roślinę
- zasilanie maj/czerwiec- 25-45g na roślinę.
Wielkość dawki dostosować do wieku krzewów - mniejsza dawka dla młodszych roślin, większa dla roślin wieloletnich.

 Małgorzata Chmielewska-Wójcik
Autorem artykułu jest Marta Dudzińska z firmy ACER Ogrody
Zdjęcie:  www.opendoor.pl

Ogród piękny cały rok - IGLAKI

Dziś przedstawiam kolejny artykuł z cyklu  "Ogród piękny cały rok".  Tym razem całość poświęcę IGLAKOM, które cieszą nasze oczy przez cały rok. Warto więc poświęcić im nieco więcej uwagi.

NAWADNIANIE.Większość iglaków ma średnie wymagania wodne. Częstotliwość podlewania zależy od gatunku i warunków atmosferycznych. Iglaki to bardzo duża grupa roślin, która rożni się między innymi sposobem zakorzeniania się. Te które korzenią się płytko (żywotnik, świerk) wymagają większej opieki zwłaszcza w okresie suszy. Najlepiej podlewać rośliny w godzinach wieczornych i porannych. Musimy zachować ostrożność podczas podlewania, gdyż zbyt wilgotne podłoże może spowodować gnicie roślin. Pamiętajmy o podlewaniu roślin przed nadejściem mrozów – chroni to roślinę przed przesuszeniem.

ODCHWASZCZANIE. Chwasty to konkurencja 'podbierająca' składniki pokarmowe i wodę. Usuwamy je ręcznie, bądź w uzasadnionych przypadkach środkami chemicznymi. Należy uważać podczas odchwaszczania na system korzeniowy roślin. Dobrym sposobem na chwasty i zatrzymywanie wody w glebie jest ściółkowanie. Warstwa składa się z kory lub trocin. Warstwa ściółkująca powinna być co jakiś czas odświeżana. Jeśli pod warstwą kory została zastosowana włóknina 'anty chwastowa' na dłuższy czas nie powinniśmy mieć problemu z chwastami.

NAWOŻENIE. Nawożenie jest bardzo istotne zwłaszcza przez kilka pierwszych lat po posadzeniu roślin iglastych. Pierwsza dawka nawozu powinna wynosić około połowy zaleconej. Dopiero w następnych latach ilość nawozu można zwiększyć. Nawożenie organiczne i mineralne najlepiej rozpoczynamy wiosną i kończymy w czerwcu. Nawożenie zwłaszcza azotem przeprowadzone w późniejszym terminie przedłuża okres wegetacji, a skutkiem jest gorsze przystosowanie się do zimy. Dobrym nawozem jest rozłożony kompost lub obornik, który dawkujemy co 3-4 lata. Nawozy wieloskładnikowe o spowolnionym działaniu, które stosuje się jednorazowo wczesną wiosną są najlepsze. Dla młodych roślin 10g nawozu wystarcza na cały okres wegetacji. Nawóz umieszczamy w otworach wykonanych blisko rośliny.

CIĘCIE. Pierwsze cięcie iglaków wykonuje się wiosną. Usuwamy wtedy pędy uszkodzone przez mróz, śnieg i wiatr. Przycinamy także gałęzie, które nadmiernie się rozrosły. W przypadku żywopłotów ciecie odbywa się wczesną wiosną i polega na przycięciu wierzchołka roślin i jeżeli to konieczne wykonuje się cięcie sanitarne. Kolejne cięcie wykonuje się w okresie lata i formuje się rośliny do oczekiwanych kształtów. Większość iglaków ciecie znosi bardzo dobrze i nie potrzebuje dużo czasu na regenerację.

OCHRONA ROŚLIN PRZED ZIMĄ. Okres zimowy to trudny moment dla roślin. Wiele z nich narażonych jest na przemarznięcie i przesuszenie. Na zimę najlepiej zabezpieczyć tylko te rośliny, które rosną w wietrznych miejscach. Stosuje się to tego zazwyczaj agrowłókninę. Iglaki w czasie mrozów nie przemarzają, a schną z powodu braku wody. Zimą szczególnie w słoneczne dni tracą bardzo dużo wody prze transpiracje i nie mogą jej uzupełnić, bo powierzchniowe warstwy gleby są zmarznięte. W czasie zimy należy pamiętać o usuwaniu śniegu tzw. czep, które doprowadzają do rozłamywania się iglaków. Ważne jest także obwiązywanie gałęzi, które chroni przed zniekształceniami powodowanymi przez śnieg i wiatr.

OCHRONA PRZED SZKODNIKAMI I CHOROBAMI. Jedyną skuteczną ochroną przed szkodnikami i chorobami jest nie dopuszczenie do pojawienia się ich na roślinie. Nie jest to wcale łatwe, ale trzeba obserwować swoje rośliny i często profilaktycznie zapobiegać przed ich wystąpieniem. Iglaki najczęściej atakowane są przez choroby grzybowe. Właściwa pielęgnacja, czyli: zasilanie roślin nawozami, ściółkowanie ziemi korą oraz usuwanie porażonych części powinno zapobiegać powstaniu tych chorób. Jeżeli jednak pomimo naszych starań pojawiają się choroby to niezbędne jest zastosowanie środków chemicznych – fungicydów. Trzeba pamiętać, że jeden oprysk zwykle nie wystarcza, konieczne jest powtarzanie tego zabiegu i stosowanie preparatów zamiennych. Oczywiście ilość zabiegów zależy od stopnia porażenia rośliny. Obecność szkodników na iglakach sygnalizowane jest przez pojawienie się workowych wydzielin często przypominających drobne kłaczki waty u nasady igieł, bądź owalnych wypukłych tarczek. Roślina nadmiernie żółknie, opadają jej igły i dochodzi do zahamowania wzrostu. Porażone części rośliny należy wyciąć i spalić, a następnie wykonać oprysk chemiczny, który powinien zniszczyć formy przetrwalnikowe szkodników.

NAWÓZ DO IGLAKÓW BIOPON
Na glebach piaszczystych można zastosować w dodatkowym terminie na przełomie czerwca i lipca.Dawka: 40g/m2 lub 40g/mb
Szczegóły dawkowania znajdziesz tu

NAWÓZ JESIENNY BIOPON – 3KG.Nawóz zapewnia prawidłowe wybarwienie igieł i wspomaga proces drewnienia, przez co tworzy dodatkową ochronę przed mrozem. W ostatnich miesiącach wegetacji zmienia się zapotrzebowanie roślin składniki pokarmowe. Intensywny wzrost wiosenno-letni jest dla nich dużym obciążeniem. W tym okresie mocno wyczerpują glebę. Przy uzupełnianiu niedoborów podłoża warto dostosować je do wymagań jesienno-zimowych.Dawka: 30-50g/m2. Można przyjąć, że 50g mieści się w garści. Stosować od lipca do września. Opakowanie wystarcza na 35m2 powierzchni.

Małgorzata Chmielewska-Wójcik
Autor: Marta Dudzińska z firmy ACER Ogrody
Artykuł pochodzi ze strony: artelis.pl
Zdjęcie: ogrodygorzow.pl

Ogród piękny cały rok - TRAWNIK

 
Marzymy o pięknym i zadbanym ogrodzie przez cały rok. W kilku artykułach przedstawię sposoby jak utrzymać zieleń wokół domu w jak najlepszej kondycji, aby ciągle cieszyć się cudownym ogrodem.

Podlewanie - trawnik podlewamy wcześnie rano lub po zachodzie słońca. Jest to najlepszy moment, ponieważ w upalne dni w pełnym słońcu, aż 30-40% wody wyparowuje. Jeśli zauważymy wyraźne objawy więdnięcia, bądź usychania trawnika należy podlać go także w upalne popołudnia.
Najtrudniejszy okres dla naszego trawnika to faza wschodów roślin. W tym okresie należy podlewać go codziennie delikatnym strumieniem, tak aby jeszcze nie rozwinięte nasiona nie zostały wypłukane z gleby. Najlepsze jest podlewanie ręczne - służą do tego odpowiednie końcówki zakładane na wąż ogrodowy. Później najlepsze efekty daje rzadkie ale obfite podlewanie - raz w tygodniu a w okresie suszy co 3-4 dni. W tym okresie można stosować przenośne zraszacze nie zapominając o ich systematycznym przestawianiu. Należy pamiętać, aby warstwa gleby, na której są korzenie (ok.10 cm) zawsze była wilgotna. Dlaczego nie powinniśmy codziennie podlewać naszego trawnika? - odpowiedz jest prosta - powoduje to rozwój mchu, pleśni i chorób grzybiczych.

Nawożenie - aby uniknąć chorób, mchu oraz chwastów, a także nierównomiernego wzrostu trawy, należy regularnie stosować nawozy, dzięki którym będzie ona gęsta, zdrowa i żywo zielona. Dla większości trawników dwukrotne nawożenie w ciągu roku jest wystarczające: jedno późną wiosną lub wczesnym latem i następne późnym latem lub wczesną jesienią. Większość nawozów stosowanych na trawniki dostępna jest w formie granulatu lub proszku. Na gleby gliniaste stosuje się niewielkie dawki nawozów, większe ilości potrzebne są na gleby lekkie i piaszczyste. Nawóz rozsypuje się równomiernie - na małych powierzchniach ręcznie. Nawożąc mały trawnik, dzielimy go kwadraty jednakowej wielkości i odmierzamy odpowiednie ilości nawozu na wyznaczone powierzchnie. Nawóz rozsypujemy w dwóch kierunkach, posługując się np. doniczką z otworami. Nadmierna dawka nawozu może spowodować wypalenie trawnika. Aby temu zapobiec pamiętajmy o zrównoważonej dawce. Trawniki najlepiej rozrastają się, gdy trawa ma zapewnione odpowiednie ilości podstawowych składników pokarmowych - azotu, fosforu, potasu i żelaza. Nawozy trawnikowe doskonale uzupełniają wszelkie niedobory tych tych pierwiastków. Skład nawozu zależy od pory jego stosowania: preparat do wiosennego dokarmiania zawiera więcej azotu, aby uzupełnić straty tego składnika powstałe w ciągu zimy. Wersja 'jesienna' wzbogacona jest o potas, aby przygotować trawę do zimy. Niektóre nawozy trawnikowe zawierają również środki do zwalczania chwastów.
NAWÓZ DO TRAWNIKA BIOPONWieloskładnikowy nawóz mineralny do trawników. Idealnie zbilansowany skład zapewnia soczystą zieleń traw przez cały sezon. Zawarty w nawozie azot przyspiesza zarastanie trawą pustych miejsc i tworzenie jednolitej zielonej murawy. Tabelkę z dawkowaniem znajdziesz tu


Koszenie - systematyczne koszenie stymuluje trawę do rozkrzewiania się, a tym samym przyczynia się do bardziej zwartego pokrycia gruntu i zahamowanie rozwoju chwastów. Aby trawa była ścięta na jednakowej wysokości, kosi się ją według ustalonego wzoru, ale trzeba pamiętać o zmianie kierunku przy kolejnym koszeniu, co zapobiega powstawaniu kolein. Aby skoszona trawa nie zalegała na powierzchni trawnika, najlepiej używać kosiarki z koszem.

Pierwsze koszenie powinno się przeprowadzić wczesną wiosną, ustawiając noże kosiarki jak najwyżej. W ciągu lata wysokość koszenia trzeba nieco obniżyć, a jesienią znowu podnieść. Ostatni raz kosimy trawę późną jesienią. Zbyt niskie koszenie przyczynia się do powstania miejsc pozbawionych trawy. Trawnik należy kosić przynajmniej raz na tydzień od wiosny do jesieni, na wysokość 2,5cm (wiosną i jesienią) i na 1,5cm (latem).


Pielęgnacja jesienią - po lecie, gdy trawnik był mocno użytkowany i gleba stała się zbita, korzystne jest jej napowietrzanie poprzez wykonanie otworów lub nacięć. Zapobiega to zagęszczeniu gleby, które hamuje wzrost roślin. Następnie posypujemy trawnik cienką warstwą mieszaniny ziemi ogrodniczej, piasku i torfu. Zabiegi te sprawiają, że trawa lepiej się ukorzenia i zdrowiej rośnie. Napowietrzenie trawnika najlepiej przeprowadzać wczesną jesienią po silnym nacięciu spilśnionej darni, dzięki temu na wiosnę trawa będzie zdrowo i silnie rosła.
Trawnik można także napowietrzać widłami nakłuwając zbitą darń. Widły wbija się w odstępach co 15cm, a następnie odchyla do tyłu i przodu, aby poszerzyć powstały otwór i wprowadzić więcej powietrza.

Najlepsza mieszanka takiego podłoża składa się z 6 części średnio grubego piasku, 3 części ziemi ogrodowej i 1 części torfu lub kompostu liściowego.
Otwory zrobione w celu napowietrzania trawnika pozwalają wodzie, powietrzu i nawozom na dotarcie do korzeni i przeciwdziałają rozwojowi mchu. Gleba wokół otworu nieco pęcznieje, ma rozluźnioną strukturę, dzięki czemu zwiększa się jej przepuszczalność dla wody i powietrza, zwłaszcza gdy otwory wypełnione są mieszaniną ziemi, piasku i torfu.
NAWÓZ JESIENNY DO TRAWNIKÓW - BIOPONWieloskładnikowy granulat o jednolitej konsystencji (kompletny skład w każdej granulce) do nawożenia doglebowego. Brak azotu hamuje przyrost trawnika, aby przy dłuższych okresach ciepła nie wymagał koszenia. Duża porcja potasu zwiększa odporność na choroby i wymarzanie. Nawóz długotrwale uzupełnia niedobory minerałów w glebie i tworzy zapasy składników odżywczych potrzebnych do rozpoczęcia wegetacji w następnym sezonie.
W ostatnich miesiącach wegetacji zmienia się zapotrzebowanie roślin składniki pokarmowe. Intensywny wzrost wiosenno-letni jest dla nich dużym obciążeniem. W tym okresie mocno wyczerpują glebę. Przy uzupełnianiu niedoborów podłoża warto dostosować je do wymagań jesienno-zimowych.
Dawka: - trawnik wieloletni - 20-40g/m2,- trawnik nowo zakładany - 30-60g/m2. Można przyjąć, że 50g mieści się w garści.
Stosować: od sierpnia do października. Opakowanie wystarcza na 50m2 powierzchni.
Tabelka z dawkowaniem Tabelkę z dawkowaniem znajdziesz tu

'Wyczesywanie' trawnika - jest to zabieg, który powinno się wykonywać wczesna jesienią. Służy usunięciu pleśni i martwego mchu, a także ułatwia dostęp powietrza do powierzchni trawnika. Trawnik po wyczesaniu wygląda gorzej niż przedtem, ale korzystny wpływ zabiegu będzie widoczny następnej wiosny, gdy wyrosną nowe, zdrowe źdźbła trawy. Zabieg ten najlepiej przeprowadzać, gdy gleba jest wilgotna. Przedtem zaleca się niszczyć chemicznie mech, aby przy grabieniu nie rozprzestrzenić go na cały trawnik. Na małych powierzchniach używa się grabi. Zwykłe grabie sprężynujące będą skuteczne, ale lepsze są specjalne grabie do wyczesywania o mocniejszych zębach z ostrymi zakończeniami.

 Małgorzata Chmielewska-Wójcik
Autorem artykułu jest Marta Dudzińska
Artykuł pochodzi ze strony: artelis.pl
zdjęcie: janfachowy.pinger.pl

Borówki łatwiejsze w uprawie

Uprawa borówki wysokiej w ogrodach i na działkach staje się coraz bardziej popularna. Jagody tej rośliny charakteryzują się doskonałym smakiem oraz posiadają liczne walory zdrowotne. Czasem jednak zdarza się, że nie potrafimy sprostać wymaganiom uprawowym tych krzewów.

Owoce borówek są bardzo cenione. Są smaczne i zdrowe. Niestety te dostępne w sklepach są bardzo drogie. Dlatego samodzielna uprawa borówki w ogrodzie lub na działce pozwala pozyskać te wyśmienite owoce znacznie taniej. To zapewne sprawia, że krzewy borówek są coraz chętniej uprawiane przez amatorów ogrodnictwa.
Najbardziej znana i najczęściej uprawiana jest borówka wysoka, zwana też borówką amerykańską (Vaccinium corymbosum). W zależności od odmiany, krzewy te mogą dorastać do 3 metrów wysokości. Kwiaty na krzewach pojawiają się w maju, a przepysznych, soczystych owoców możemy się spodziewać od lipca do końca września. Sadząc krzewy borówki wysokiej na działce musimy jednak pamiętać o pewnych zasadach. Przede wszystkim, krzewy te korzenią się dość płytko, dlatego są wrażliwe na przesuszenie - musimy zadbać o właściwą wilgotność gleby i zapewnić im regularne nawadnianie. W pewnym stopniu z problemem tym możemy sobie poradzić, jeżeli przed posadzeniem krzewu, wymieszamy glebę z hydrożelem lub agrożelem. Są to preparaty w formie proszku lub granulatu, który po podlanie pęcznieje, wchłaniając wodę. Gdy gleba przesycha, hydrożel oddaje wodę do dyspozycji rośliny. Pomaga zatem utrzymać potrzebną dla borówek wilgotność gleby.
Krzewy te wymagają też odpowiednio zakwaszonych gleb, o pH 3,5 do 4,5. Wymaga to wymieszania gleby z torfem wysokim, a także zakwaszania gleby w kolejnych latach uprawy za pomocą odpowiednich nawozów dla borówek. Konieczność utrzymywania odpowiedniego pH gleby jest uciążliwa i kosztowna. Ale i z tym możemy sobie poradzić, korzystając ze zjawiska mikoryzy. Mikoryza jest wzajemnie korzystnym współżyciem roślin i specyficznych grzybów symbiotycznych, nawiązujących bezpośredni kontakt z korzeniami rośliny. Grzyby mikoryzowe obrastając korzenie rośliny, pomagają im pobierać składniki odżywcze z gleby, wodę, wspomagają wzrost roślin i poprawiają ich odporność. W przypadku krzewów wrzosowatych, takich jak właśnie borówki, pomagają też utrzymywać właściwy odczyn pH w obrębie bryły korzeniowej krzewu. Dzięki temu możemy znacznie zmniejszyć dawki stosowanych nawozów zakwaszających, a mikoryzę wystarczy zastosować tylko raz na całe życie rośliny (jednorazowy koszt zakupu szczepionki z grzybnią mikoryzową).
Przygotowując stanowisko pod uprawę borówki , pamiętajmy też iż krzewy te wymagają gleb lekkich, próchnicznych, łatwo nagrzewających się oraz przepuszczalnych. Stanowisko powinno być też dostatecznie słoneczne i osłonięte od wiatrów. W uprawie amatorskiej najlepsze warunki do uprawy borówki wysokiej uzyskamy na działkach leśnych i poleśnych, wśród lasów sosnowych.
Co jednak, jeżeli nie potrafimy sprostać wymaganiom tych krzewów? Tutaj rozwiązaniem może być uprawa borówki średniej, zwanej też półwysoką. Jest to krzyżówka borówki wąskolistnej (Vaccinum angustifolium) i borówki wysokiej (Vaccinium corymbosum). Borówki średnie mają podobne wymagania glebowe i klimatyczne, jak borówka wysoka, są jednak bardziej odporne na podwyższone pH i gorsze warunki powietrzno-wodne. Charakteryzują się też większą mrozoodpornością, nawet do - 40 st. C. Krzewy te, jak wskazuje ich nazwa, osiągają też mniejsze rozmiary, co czyni je bardziej przydatnymi do uprawy w mniejszych ogrodach. Polecane na działki odmiany borówki średniej to "North Country", "North Blue" czy "Emil". Ich jagody są doskonałe na przetwory i jako owoce deserowe.

Artykuł pochodzi ze strony:artelis.pl
Autorem artykułu jest: Rafał Okułowicz
zdjęcie: http://www.borowkowyogrod.pl/

Nawożenie ogrodu

Rośliny pobierają z gleby składniki pokarmowe potrzebne im do wzrostu, kwitnienia i owocowania. W środowisku naturalnym składniki te wracają do gleby, gdy rośliny obumierają i ulegają rozkładowi. W ogrodzie jest to niemożliwe, gdyż plony z działki zużywamy na własne potrzeby. Dlatego konieczne jest nawożenie.

Podstawowym nawozem wykorzystywanym w uprawach amatorskich na działkach i ogrodach przydomowych powinien być kompost. Jest to nawóz naturalny, który uzyskujemy samodzielnie z resztek roślinnych składowanych na pryzmie kompostowej lub w kompostowniku. Odpowiednio przygotowany kompost zawiera wszystkie składniki odżywcze potrzebne roślinom, doskonale wzbogaca glebę w próchnicę, zwiększa jej pojemność wodną i powietrzną, oraz poprawia wzrost i rozwój roślin. A że wytwarzamy go samodzielnie, jest też najtańszym dostępnym nawozem.
Co nadaje się na kompost? Na kompost możemy przeznaczyć ściętą trawę, opadłe z drzew liście, zielone fragmenty ściętych łodyg, chwasty, rośliny zamierające po zakończeniu sezonu, resztki po zbiorze warzyw i owoców, gałęzie rozdrobnione na wióry, a także odpady roślinne z gospodarstwa domowego, takie jak obierki z warzyw i owoców, czy fusy po herbacie. Im bardziej zróżnicowany jest materiał z jakiego korzystamy, tym bardziej wartościowy będzie kompost.
Pamiętajmy jednak, że na kompost możemy przeznaczać tylko resztki roślinne, które nie zawierają oznak porażenia przez choroby i szkodniki (te z oznakami porażenia trzeba z działki usunąć), a chwasty - tylko gdy jeszcze nie zawiązały nasion. Kompostować nie można kości i mięsa oraz zadrukowanego lub bielonego papieru (to częste błędy popełniane przez działkowców amatorów).
Niezależnie od tego czy będziemy stosować kompostowanie w pryzmie, czy w kompostowniku, powinniśmy trzymać się pewnych zasad formowania poszczególnych warstw materiału na kompost. Na dnie układamy warstwę drenażową z połamanych gałęzi i gałązek. Następnie tworzymy warstwę pochłaniającą składniki mineralne wymywane przez wodę z wyższych warstw pryzmy. Tutaj warto zastosować torf, ziemię ogrodową, słomę lub częściowo rozłożony zeszłoroczny kompost. Następnie układamy kolejne warstwy materiału na kompost, przekładając je ziemią ogrodową.
Co dwa miesiące pryzmę kompostową trzeba przekopywać, a cały proces uzyskiwania kompostu można przyspieszyć dodając specjalny preparat przyspieszający kompostowanie, np. KomPosan EXTRA. Uzyskany kompost można wykorzystać pod wszystkie rośliny w ogrodzie, jako nawóz przedsiewny (jesienią lub wczesną wiosną), a także pogłówny (w czasie wegetacji roślin). Stosowanie kompostu jest bezpieczne i w zasadzie nie ma możliwości przenawożenia.
Często jednak ilość uzyskanego kompostu może się okazać niewystarczająca aby wyżywić nasze rośliny ogrodowe. W małych ogrodach, na tarasach i balkonach nie będziemy też po prostu mieli możliwości wydzielenia miejsca na pryzmę kompostową. Nadal jednak możemy pozostać przy nawozach pochodzenia naturalnego. Do wyboru mamy nawozy organiczne, takie jak obornik (produkowany z odchodów zwierząt gospodarskich), guano (bardzo silny nawóz uzyskiwany z odchodów ptasich) czy biohumus (uzyskiwany z odchodów odchodów dżdżownicy kalifornijskiej).
Jeśli chodzi o oborniki, to w ogrodzie powinno stosować się głównie oborniki dobrze rozłożone, przekompostowane. W sklepach można kupić w wygodnej formie obornik granulowany lub suszony. Takie formy obornika są wygodne do użycia i pozbawione nieprzyjemnego zapachu.

Autorem artykułu jest: Rafał Okułowicz
Artykuł pochodzi ze strony: artelis.pl
 
 

Gwiazda Betlejemska

Na ogół traktujemy tą roślinę jako jednorazową ozdobę świąteczną, można ją przechować  do następnego roku i sprawić by ponownie wytworzyła koronę z czerwonych przylistków zdobiąc stół świąteczny po raz kolejny. 
Kiedy roślina przestaje być dekoracyjna najczęściej na początku marca należy ja przyciąć nisko na około 10 cm na ziemią i pozostawić 3-5 pędów. Przez następny miesiąc Gwiazda Betlejemska przechodzi okres spoczynku, najlepiej w temp. 12-15 stopni i bez podlewania. Na przełomie kwietnia-maja należy ją przesadzić w świeżą żyzną próchniczą ziemię i umieścić w jasnym miejscu ale nie bezpośrednio na słońcu i często podlewać. Latem może być na balkonie. Przez okres wzrostu tzn. maj-październik należy Gwiazdę mocno podlewać a w okresie czerwiec-październik zasilać nawozem wieloskładnikowym. Od połowy października do końca listopada roślina wymaga 14 godzin ciemności na dobę. Można ja przykrywać np. rulonem z ciemnego papieru. Nie należy wtedy zasilać. Po okresie około 3 tyg. od cieniowania powinna wytworzyć dużą liczbę pąków kwiatowych i barwne przylistki po raz kolejny, ciesząc swym widokiem.

Autorem artykułu jest: Autor bloga

Kosiarka do ogrodu

Wiele osób bardzo lubi dbać o swój ogródek bądź działkę. Do tego oczywiście niezbędne są różne narzędzia i urządzenia ogrodowe.

Jednym z nich są kosiarki. Dzięki tym urządzeniom znacznie łatwiej ogrodnikom jest przystrzyc trawę. Poza kosiarkami trawiastymi są również kosiarki rolnicze (może to być snopowiązałka czy też żniwiarka).
Jednak wybór kosiarki do ogrodu wbrew pozorom wcale nie jest taki łatwy. Dzielą się one bowiem na kilka kategorii, które zasadniczą różnią się między sobą, są to kosiarki: listwowe, rotacyjne, bębnowe i bijakowe.
Różnią się one między sobą głównie sposobem ścinania trawy. Poza takim podziałem, kosiarki dzieli się również ze względu na sposób poruszania. Mogą to być kosiarki: pchane ręcznie (jak sama nazwa wskazuje wymagające pracy człowieka), samobieżne (najlepszym przykładem są kosiarki traktorowe), poduszkowe (nie mają one kółek, a zamiast nich unoszą się na poduszce powietrznej, najczęściej są one używane przy bardzo nierównych nawierzchniach) oraz kosiarki automatyczne (po zaprogramowaniu same skoszą wybraną przez nas powierzchnię).
Spośród tych wszystkich rodzajów wśród ogrodników największą popularnością cieszy się już od lat kosiarka spalinowa, pchana ręcznie. Co ciekawe dla wielu osób koszenie trawy w ogródku jest świetną formą relaksu i wypoczynku.
Równie ważne co wybór odpowiedniej kosiarki, jest samo ścinanie trawy. Nie wolno ścinać jej zbyt krótko, ponieważ taka trawa ma problemy z prawidłowym przebiegiem procesu fotosyntezy (w wyniku fotosyntezy trawa zdobywa energię potrzebną do przetrwania), w wyniku czego może nie przetrwać zimy.
Jak ścinać? Mniej więcej o 1/3 długości, tak przycięta roślina będzie odporna i na pewno zaprocentuje to piękną zieloną, zdrową trawą w przyszłym sezonie. Pamiętajcie także, by ostrza były ostre, ponieważ tępe powodują ciągnięcie i szarpanie trawy, co może uszkodzić korzenie i doprowadzić do osłabienia rośliny.
Ściętą trawę można zostawić na jakiś czas, co spowoduje, że azot wchłonie się w trawnik i roślina otrzyma potrzebny jej nawóz.

Autorem artykułu jest: Tomasz Galicki
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl
Zdjęcie:  http://3.bp.blogspot.com/

Wymarzony ogród

 Własny dom to marzenie wielu ludzi, daje on bowiem większą swobodę niż mieszkanie. Ponadto, posiadanie własnego kawałka ziemi, na którym stoi dom, daje również szansę zaprojektowania i stworzenia ogrodu - miejsca, w którym będziemy odpoczywali, bawili się i cieszyli bujną zielenią.

Z pewnością, każdy kto posiada własny dom, na przykład jednorodzinny lub nawet bliźniak, który otacza kawałek ziemi, chciałby stworzyć w tym miejscu przepiękny ogród, bogaty w różnokolorowe kwiaty, ozdobne krzewy i drzewka, a także trawy i zioła. To właśnie dlatego sklep ogrodniczy jest miejscem, które bardzo chętnie odwiedzamy i którego oferta jest niezwykle kusząca dla wielu profesjonalnych ogrodników, a także dla amatorów ogrodnictwa. Artykuły oferowane przez sklepy ogrodnicze są niezbędne zarówno dla posiadaczy niewielkich działek, ogrodów przydomowych czy nawet ogrodników zajmujących się parkami miejskimi.

Starannie pielęgnować i dbać trzeba bowiem o wszystkie rośliny, zarówno o ozdobne kwiaty czy krzewy, które mają się perfekcyjnie prezentować, jak i o zioła, warzywa czy owoce, które hodowane są w celach konsumpcyjnych. W obu tych przypadkach istotne znaczenie ma bowiem to, czy roślina będzie silna i zdrowa, a jej rozwój będzie prawidłowy. Dlatego też we wszelkiego rodzaju ogrodach stosuje się rozmaite środki ochrony roślin – chwastobójcze, grzybobójcze, ślimakobójcze czy owadobójcze. Substancje te, wyprodukowane na bazie naturalnych składników, wzmacniają odporność roślin i chronią je przed działaniem różnych szkodliwych dla nich czynników. W pełni naturalne powinny być także nawozy, które stosujemy do pielęgnacji roślin.

W dzisiejszych czasach wyposażenie sklepów ogrodniczych to jednak nie tylko rozmaite sadzonki czy środki ochronne i wzmacniające, ale też elementy dekoracyjne i materiały stosowane do urozmaicenia ogrodów. Różnego rodzaju ogrodzenia, murki, płoty, kamienie ozdobne czy oczka wodne sprawiają, że ogród staje się jeszcze bardziej niezwykłym i oryginalnym miejscem.

Autorem artykułu jest: dywyn
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl

Co wybrać do ogrodu – meble drewniane czy plastikowe?

 Każdy z nas chce mieć piękny ogród. Zadbany, wypielęgnowany, bogaty w roślinność, kwiaty, drzewa, ale i nie tylko. Ogród to przecież także meble i inne akcesoria ogrodowe, które tak samo jak w domu meble i dodatki mogą tworzyć wystrój naszego pomieszczenia, a w tym przypadku naszej przestrzeni zewnętrznej.                                                                                                              

Główny wybór, jaki mamy to zdecydowanie się na akcesoriów drewnianych lub akcesoriów plastikowych. Oba wyjścia mają swoje wady i zalety. Warto je dobrze rozważyć, zanim podejmiemy decyzję.
Plastik był w modzie jeszcze w ubiegłym wieku. Doceniono jego lekkość, a jednocześnie wytrzymałość. Do głównych zalet zaliczylibyśmy więc łatwość w przechowywaniu i pielęgnacji – nawet zimą. Krzesła i stół ogrodowy wykonane z plastiku można schować do piwnicy, odłożyć na balkon, zawinąć w folię i sięgnąć po nie dopiero latem. Takie meble sę też tanie.
Czy mają więc jakieś wady? Jak powiedziałam na początku plastik w ogrodzie był szałem ubiegłego wieku. Teraz uważany jest raczej za niezbyt elegancki element ogrodu, tanie niekiedy szpecące jego wyposażenie. Mimo udoskonalenia produkcji plastikowych mebli ogrodowych nie są one tak wytrzymałe jak meble drewniane.
Jeśli mówimy więc o trwałości na lata, dobrym i eleganckim wyglądzie ogrodu warto więc pomyśleć o drewnianych akcesoriach ogorodwych. Altance, która latami będzie cieszyć oczy, huśtawce, na której nasze dzieci i ich dzieci będą wesoło spędzać czas, donicach, stołach i krzesłach drewnianych, które nadadzą naszemu ogrodowi niezwykłej wirtuozerii.
Ze względu na nie zawsze nieskie ceny tego typu wyposażenia ogrodowego warto wybrać najlepsze dostępny na rynku produkt, tak by maksymalnie wykorzystać zalety, jakie oferuje. Warto też postarać się o to, by firma, od której akcesoria, altany ogrodowe czy meble drewniane zakupimy, zaoferowała nam także ich instalację. Ponadto powinniśmy też uzyskać informacje dotyczące impregnacji.
Gdy znajdziemy już taką ofertę, warto ją porównać z ofertą mebli plastikowych i pamiętając o tych kilku powyższych czynnikach, wybierzmy to, co dla nas najlepsze.
Znajdż najlepsze meble do ogrodu dla siebie!

Autorem artykułu jest: Ola Kowalska
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl

Drewniane doniczki w ogrodzie

  Wybór drewnianych doniczek do ogrodu może sprawić, że będzie wyglądać on naturalniej, a samym roślinom stworzy piękny krajobraz do wzrostu. Drewniane donice dają odorbinę klasyki w ogrodzie i elegancję. Pasują idealnie nawet do mniejszych drzewek i większych krzewów.                          

Wybór drewnianych doniczek do ogrodu może sprawić, że będzie wyglądać on naturalniej, a samym roślinom stworzy piękny krajobraz do wzrostu. Drewniane donice dają odorbinę klasyki w ogrodzie i elegancję. Pasują idealnie nawet do mniejszych drzewek i większych krzewów.
Jedną z większych zalet używania takich donic w ogrodzie jest to, że dobrze trzymają wodę. Istotne jest by zdecydować się na jeden rodzaj donic, szczególnie taki, który jest masywny, wykonany z trwałego i jakościowego drewna, które szybko nie zgnije.
Wybierając donice musisz się upewnić, że ich konstrukcja i mocowania są solidne. Te elementy są bardzo istotne, gdy pamięta się o ciągłym narażeniu donic w ogrodzie na wilgoć. Wilgoć sprawia, że drewno się rochodzi i stałe się mniej trwałe. Czasem warto donice także powiesić zamiast kłaść na ziemi. W niektórych przypadkach polecane są także donice pokryte żywicą.
Można znaleźć w sklepach donice w wielu wymiarach i wzorach. Większość będzie miała takie modele, które jednocześnie będą funkcjonalne i ozdobne. Niektóre donice są także dostępne z przyczepionymi do nich płotkami. To może bardzo korzystnie wpłynąć na rozrost roślin – zwłaszcza tych pnących.
Inna zaleta takich donic jest taka, że można je połączyć z innymi elementami architektury ogrdowej, zwłaszcza jeśli zdecydowaliśmy się na drewniane meble ogrodowe, huśtawki, ławki, stoły, płoty. Szczególnie użyteczne donice te są latem, gdy stanowią dodatkową zaporę przed nadmiernym nasłonecznieniem.
Liczba zalet, jakie posiadają takie donice, jest niemal nie do policzenia, nie wspominając nawet o tym, że zwierzęta w naszym ogrodzie będą miały trudniejszy dostęp do roślin i tak łatwo ich nie zniszczą. Gorąco polecamy ustawienie donic w ogrodzie, bo mogą one dobrze wpłynąć na jego rośliny, ale i sam wygląd.

Autorem artykułu jest: Ola Kowalska
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl

Donice ogrodowe

 Nasze ogrody świadczą o nas samych. Oczywiście nie tyczy się to sytuacji, gdy zatrudniamy ogrodnika, ale w większości przypadków im bardziej zadbany ogród, tym lepiej świadczy to o jego wlaścicielach. Na pewno są pewne elementy w ogrodach, które zasadniczo mogą odmienić ich wygląd...

Donice ogrodowe są napewno takimi elementami, dlatego też w coraz większej ilości ogrodów można je spotkać. Ponieważ z reguły nowoczesne donice ogrodowe rzucają się w oczy na samym początku, inne niedoskonałości naszych ogrodów są już mniej widoczne. W zasadzie donice ogrodowe nie wpływają tylko i wyłącznie na sam efekt wizualny naszych ogrodów - dobre donice ogrodowe dbają również o prawidłowy rozwój roślin znajdujących się w nich, przez co te odwdzięczają się swoim właścicielom wspaniałym rozwojem, a co za tym oczywiście idzie i wyglądem. Są na rynku pewne firmy, których donice ogrodowe cieszą się wyjątkowym uznaniem Klientów na całym świecie - do takich firm bez dwóch zdań należy Lechuza. Firma ta została założona w Zirndorf (Niemcy), w 2000 roku przez Horsta Brandstätter, który w wyniku nieudanych poszukiwań dobrych i funkcjonalnych donic, które znalazłyby swoje zastosowanie zarówno wewnątrz domów, jak i na zewnątrz, postanowił stowrzyć swoją własną markę. Tak właśnie powstała Lechuza, firma produkująca najbardziej stylowe, nowoczesne i nadzwyczaj piękne donice ogrodowe. Każda donica firmy Lechuza jest produktem wykonanym z najwyższą precyzją, bardzo wyrafinowanym i funkcjonalnym, co zostało zauważone przez samych Klientów, dzięki czemu firmie udało się w tak krótkim czasie zdobyć pozycję lidera wśród firm produkujących donice... Dzisiaj doszliśmy do takiego momentu, kiedy to tak z pozoru nieznaczący i mało widoczny element, jak piękne donice ogrodowe, może świadczyć o klasie i końcowej ocenie każdego ogrodu.

Autorem artykułu jest:jackskellington
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl

Aloes - kaktus który leczy

Aloes to roślina o właściwościach leczniczych, która coraz częściej stosowana jest w produkcji kosmetyków i leków. Działanie tego kaktusa korzystnie wpływa na układ nerwowy jak i trawienny. Aloes - kaktusy o właściwościach leczniczych

Aloes  jest  jednym z gatunków sukulentów, często hodowany w doniczkach na parapetach, ale może rosnąć i w ogrodach. Często uprawiany - bowiem ma wiele właściwości leczniczych, często  jest  także składnikiem kosmetyków. Jest  rośliną o mięsistych,  rozgałęzionych  pędach,  z woskowatym  nalotem.  To właśnie  grube  liście  zawierają  substancję,  łagodzącą skutki oparzeń  i nawilżającą skórę. W  lecznictwie wykorzystywany jest sok z aloesu - stosowany na rany przyspiesza proces gojenia. Najczęściej pozyskiwany  jest  jednak  miąższ  z  aloesu  -  po  obraniu  liści  ze  skóry  i  po  dalszej  obróbce otrzymywany  jest miąższ. Naturalny miąższ z  liści aloesu doskonale wpływa na zdrowie układu  trawiennego, bogaty w wiele odżywczych  składników, a  spożywany  regularnie przyczyni się do wzmocnienia i poprawy kondycji całego organizmu.
Dodatkowo roślina  ta: przywraca  równowagę w organizmie,  zburzoną przez nieprawidłowe odżywanie  się,  oczyszcza  więc  organizm,  regeneruje  układ  nerwowy,  poprawia  krążenie krwi. A jak zatem uprawiać ten gatunek kaktusa ? Aloes wymaga słonecznego stanowiska oraz dostępu świeżego powietrza. Zimą należy podlewać go rzadko, a ogólnie podlewać go należy  tylko wówczas, gdy ma suche podłoże. Możemy dodatkowo nawozić go nawozem dla kaktusów, by wspomagać  jego wzrost. Warto  także pamiętać, że zbyt ciepłe miejsce  zimowania  i  zbyt  wilgotne może  spowodować  choroby  i  szkodniki  - mogą pojawić się mszyce  i wystąpić gnicie, dlatego dobrze  jest zadbać o odpowiednie miejsce również w okresie spoczynku.

Autorem artykułu jest: Miłosz Gądziak
Artykuł pochodzi ze strony: www.artelis.pl

Rodzaje gleby, ściółkowanie gleby.

Rodzaje gleb, ściółkowanie. Dobra ziemia ogrodowa wymaga wieloletniej starannej uprawy, a jej ulepszanie powinno być podstawowa zasada w pracy każdego ogrodnika. Gdy przygotowujesz nową grządkę lub rabatę, wtedy zawsze trzeba  cala jej powierzchnie przekopać na głębokość łopaty dodając dużo dobrze rozłożonej substancji organicznej, takiej jak kompost ogrodowy lub przekompostowany obornik.
Użyj około pełnej taczki na 1 m kwadratowy: na lekkich piaszczystych lub wapiennych glebach trzeba substancji organicznej stosować więcej. Gdy wprowadzasz nowe rośliny, trzeba wkopać wiadro substancji organicznej w miejscu ich sadzenia. Na koniec wskazane jest mulczowanie powierzchni gleby, by nie dopuścić do zbytniego wyparowania wody z gleby i zapobiec wzrostowi siewek chwastów.
Stosuj nowe ściółkowanie każdej wiosny ( lub wiosną i jesienią na bardzo suchych lub wapiennych glebach ). Jeśli twoim celem jest, aby pielęgnacja roślin nie była pracochłonna, to trzeba stosować trwałą ściółkę z dekoracyjnej warstwy żwiru lub kory na podkładzie z syntetycznej maty, co zupełnie zapobiega zachwaszczaniu.

Poprawienie jakości gleby. Ze względu na szczególne właściwości substancji organicznej, te same materiały mogą być używane do rozluźniania gleb ciężkich i do poprawy ich stosunków wodno – powietrznych oraz do zwiększania zdolności zatrzymywania wody w glebach suchych piaszczystych wytworzonych z wapieni. Przed sadzeniem roślin należy przekopać substancje organiczne, to jest dobrze rozłożony kompost lub obornik koński, czy nie rozłożony torf, a pomiędzy rosnącymi  już roślinami zastosować ściółkowanie.

Artykuł z serwisu Airstar.pl Darmowe artykuły do przedruku
Autor: Beata

Prace ogrodowe przed zimą

Prawidłowe wykonanie jesiennych prac pozwoli odpowiednio przygotować rośliny do przezimowania. Warto wiec pamiętać o kilku podstawowych zasadach dotyczących pielęgnacji roślin w tym okresie.

Trawnik - ostatnie koszenie wykonujemy przed nastaniem przymrozków, najczęściej w październiku (czasem I połowa listopada) , teraz pozostawiamy trawę wyższą, około 5 cm. Dobrze jest też trawnik zasilić nawozem z niską zawartością azotu, a dużą potasu i fosforu, co wzmocni trawę na okres zimy.
Rośliny cebulowe - na przełomie września i października można już sadzić rośliny które kwitną wiosną i jednoroczne (np. nagietki czy habry) a także przesadzać dwuletnie (np. malwy) powinny one mieć czas na ukorzenienie przed nastaniem mrozów. W październiku porządkujemy także rabaty kwiatowe, usuwa suche liście, przekwitłe kwiatostany. Te z pośród kwiatów które nie zimują w gruncie (np bulwy dalii, mieczyków) wykopujemy i przenosimy do chłodnych pomieszczeń. 
Drzewa i krzewy - we wrześniu można sadzić drzewa i krzewy zimozielone z bryłą ziemi, w październiku, po opadnięciu liści rośliny z gołym korzeniem, dobrze jest, po posadzeniu wokół pnia usypać kopczyk, który
będzie chronił przed przemarznięciem korzeni. W listopadzie gdy temperatura spadnie poniżej zera korony drzew i krzewów zimozielonych warto osłonić gałęziami świerkowymi lub agrowłókniną. Należy również dookoła roślin rozsypać korę czy kompost po uprzednim obfitym podlaniu. W ten sposób zabezpieczymy rośliny przed przemarzaniem i zapewnimy dobre nawilżenie gleby. Na przełomie listopada i grudnia warto też pobielić wapnem drzewka owocowe i krzewy zwłaszcza młode, zabezpieczy to przed pękaniem kory i niektórymi szkodnikami.
Oczko wodne - w pierwszej kolejności usuwamy wszelkie zanieczyszczenia, przycinamy zwiędłe łodygi, przed opadającymi liśćmi możemy zabezpieczyć się rozkładając siatkę ochronną. Rośliny wrażliwe na mróz należy przechowywać w chłodnych pomieszczenia w pojemnikach z wodą. Gdy temperatura spada do około 10 stopni zaprzestajemy karmienia ryb.

Należy także pamiętać o narzędziach, elektryczne na które źle wpływa wilgoć powinno się przenieść do suchych pomieszczeń, pozostałe oczyścić z ziemi, liści itp. można też metalowe elementy lekko posmarować olejem, co zabezpieczy przed korozją.

Autorem artykułu jest: autor bloga

Co nieco o różach

Z pewnością nie jeden miłośnik lub miłośniczka nazwała by róże Królową Kwiatów. Jak jednak sprawić aby ta szlachetna roślina swoim wyglądem kojarzyła się z takim zaszczytnym tytułem? Poniżej znajduje się kilka ważnych zasad, które na pewno do pięknego wyglądu róż się przyczynią. 

Przygotowanie stanowiska, rzeczą podstawową jest staranne przygotowanie miejsca w którym roślina będzie rosła, pamiętając że przygotowujemy je na wiele lat. Stanowisko powinno być ciepłe, słoneczne lekko przewiewne. Ziemia o strukturze gruzełkowatej, gliniasto-piaszczysta w warstwie górnej i gliniasta w warstwie dolnej, zasobna w materiał organiczny (kompost, obornik, próchnice leśną). Mieszkanka ta powinna zapewnić odpowiednią ilość składników pokarmowych, utrzymać wilgotność podłoża i dostęp powietrza. Dlatego warto do wzbogacenia stosować: przekompostowaną korę (o właściwościach przeciwgrzybicznych i napowietrzających) przekompostowanego obornika, kurzaka czy ziemi popieczarkowej (pamiętając o oddzieleniu obornika warstwą ziemi od delikatnych korzonków które mogą ulec poparzeniu) piasku lub iłu jeśli ziemia jest gliniasta dla rozluźnienia gleby i gliny jeśli jest zbyt piaszczysta.
Niedopuszczalne jest sadzenie róż w samym torfie, który w czasie suszy odciąga wodę od korzeni.

Zabiegi pielęgnacyjne, do których zaliczamy ciecie, używamy ostrego sekatora który pozostawi miejsce cięcia gładkie.Wykonujemy je wiosną, tak by miejsce ciecia było ukośne, około pół centymetra powyżej nad pąkiem skierowanym na zewnątrz w dni suche słoneczne. Róże wielokwiatowe, rabatowe, miniaturowe tniemy na około 30-40 cm tak aby w każdym pędzie pozostało około 5 zdrowych oczek. Róże parkowe prześwietlamy usuwając pędy słabe i uszkodzone. Róże pnące tniemy w zależności od tego czy powtarzają kwitnienie, jeśli tak to usuwamy wierzchołki pędów na 3-4 oczka a jeżeli nie kwitną ponownie to możemy ciąć usuwając stare, uszkodzone pędy prześwietlając by nie dopuścić do zbytniego zagęszczenia.
W okresie wegetacji ważne jest aby podłoże spulchniać, odchwaszczać i regularnie podlewać (nie kierując strumienia wody w liście) chronić przed szkodnikami oraz nawozić (najlepiej w marcu i czerwcu, ewentualnie najpóźniej w lipcu).

Zabezpieczenie przed mrozem, krzewy należy zabezpieczyć, najlepszym sposobem jest usypanie kopczyka z ziemi na około 30 cm, dodatkowo możemy użyć jeszcze gałązek świerkowych. Do obsypania rośliny nadaje się również kora, kompost, obornik lub torf.

Autorem artykułu jest:  autor bloga